Որպես դիզայներ՝ ես մի անգամ հայտնվեցի գրեթե մեկդարյա պատմություն ունեցող տանը: Աչքովս ընկավ մի հին փոքրիկ պահարան: Տանտերերը որոշել էին այն դեն նետել։ Ես չկարողացա անտարբեր մնալ, հատկապես, որ մտքում արդեն որոշել էի, թե ինչ կարելի է անել դրա հետ: Ուստի, աղբաարկղի փոխարեն այն հայտնվեց իմ մեքենայի մեջ: Ամուսինս փորձում էր ինձ համոզել, որ դա իր դարն ապրել է, բայց ես անդրդվելի էր:
Հին կահույքի վերափոխումը սկսեցի քերելով։ Երբ հին լաքը հեռացրի, տակից հայտնվեց գեղեցիկ բնական հյո ւսվածքով կաղնեփայտը։ Դռներն ու կողային մասերը նրբատախտակից էին, որոշեցի աշխատել դրանց վրա, որպեսզի փոխակերպումից հետո կահույքն ավելի լավ համապատասխանի ինտերիերին։ Հետևի պատը զարդարելու համար գտա վառ պաստառ՝ ծաղկային տպագրությամբ:
Փայտի գեղեցիկ նախշը չթաքցնելու համար մակերեսը ծածկվեցի անգույն լաքով։ Մի քանի շերտը բավական եղավ, որպեսզի բոլոր դետալները հարթ դառնան՝ փափուկ փայլուն փայլով։ Ես գնեցի նոր բռնակներ, դրանք մետաղական են և հիանալի համադրվում են պահարանի ընդհանուր տեսքի հետ: Այժմ այս հրաշքը իր արժանի տեղն է գրավել իմ տանը։ Ես առանձնահատուկ հպարտությամբ եմ դրա նայում: Նյութը հրապարակման պատրաստեց News415Media-ն
