Ես ունեմ կրտսեր եղբայր, իսկ ամուսինս ունի կրտսեր քույր։ Մենք երկուսս էլ ինքներս ենք հասել ամեն ինչի, իսկ մեր կրտսերերն ամեն ինչ ստացել են իրենց ծնողներից։ Իհարկե, մենք չենք ասում, որ ինչ-որ մեկը մեզ պարտական է։ Բայց չէ որ նրանք պարտավոր չեն նաև մեր փոքր եղբայրներին ու քույրերին։ Ինչու է ամեն ինչ այսպես լինում: Կրտսեր եղբորս, օրինակ, հայրս տվել է իր հին մեքենան։
Հետո իմացա, որ հարսանիքից հետո նա կնոջ հետ տեղափոխվել է բնակարան, որը ժառանգել ենք մեր հանգո ւցյալ տատիկից։ Եղբայրս ինձնից 10 տարով փոքր է և երբ ծնողներիս ասաց, որ իրենց ընտանիքը շուտով կհամալրվի, նրանք, առանց վարանելու, նրանց նվիրեցին այդ շքեղ բնակարանը։ – Մենք դեռ պետք է այնտեղ վերանորոգենք,- ասաց մայրս: -Ինչու իրենք դա չեն անում։ -Ինչպես են անելու: Լիլիթը հ ղի է, իսկ Աշոտը աշխատում է։
Թեև քիչ է վաստակում, բայց վերադառնում է ուշ գիշերը։ Ես հիշում եմ, թե ինչպես մենք հաստատվեցինք ամուսնուս հետ մեր բնակարանում և արցո ւնքներս անմիջապես հոսում են: Երբ մեր երեխան ծնվեց, մենք մտանք գրեթե մերկ պատերով տուն: Ամեն ինչ մենք ենք արել՝ մեր ձեռքերով։ Լավ է, որ գոնե ամուսնուս ընկերներն օգնեցին արագ դնել զու գարանակոնքը, թե չէ չգիտեմ ինչպես կպրծնեինք։ Պայմաններն այնքան վ ատ էին, որ երբ երեխաս ջերմո ւթյուն էր ունենում,
ես վա խենում էի տուն կանչել թաղային բ ժշկին։ Ես վա խենում էի, որ երբ նա տեսնի մեր բնակարանը, երեխայիս անմիջապես կհանձնի խնամակալության մարմիններին։ Ամուսնուս կրտսեր քույրը իսկապես ոս կե երեխա է։Ծնողները ամառանոց են տեղափոխվել մշտական հիմունքներով, իսկ դուստրերը լք ել են բնակարանը։ Նրան ասել են, որ պետք է դասավորի իր անձնական կյանքը։ Բայց սա դեռ ամենը չէ՝ աղջիկն արդեն մեծ է, բայց շարունակում է նրանց վ զին նստել։
Ծնողները շաբաթը մեկ գալիս են նրա մոտ, լցնում են սառնարանը և վերադառնում ամառանոց։ Մի անգամ ես քաջություն հավաքեցի և մայրիկիս հարցրի.- Մայրիկ, ինչու ես այսպես: Ինչու ամեն ինչ արեցիր եղբորս համար, իսկ ինձ ոչինչ չտվեցիր: -Դու մեզանից ոչինչ չես խնդրել։ Այդ կերպ, նա ինձ դրեց իմ տեղը: Նրանք լավ գիտեին մեր տան վիճակը։ Նրանք տեսնում էին, որ մեքենա չունենք։ Ես դեռ չեմ կարող նրանց ներել սա, ամուսինս նույնպես: Նյութը հրապարակման պատրաստեց News415Media-ն
