Վերջին 5 տարիներին Թամարա տատիկն ապրում էր ծերանոցում։ Նա այնտեղ չէր հայտնվել իր կամքով։ Երբ նա ծանր հի վանդացել էր, նրա հարազատներից ոչ ոք չէր ցանկացել խնամել նրան։ Որդիները որոշեցին բո ւժքույր վարձել, և երբ նա լավացավ, հասկացան, որ ավելի էժան կնստի նրան ծորանոց տանելը։ Թամարա տատիկը ընտրելու իրավունք չուներ, քանի որ վաղուց իրեն անզոր էր զգում և չէր կարողանում դիմադրել ո՛չ ֆիզիկապես, ո՛չ բարոյապես:
Այս բոլոր իրադարձություններից շատ առաջ նա կորցրել էր ամուսնուն։ Միայն նա էր հասկանում ու աջակցում տատիկին դժ վար պահերին։ Երբ ընտանիքի գլուխը չկար, Թամարա տատիկին երեխաները ուղարկեցին ծերանոց։ Սկսվեց բնակարանի բաժանումը և սա մոր կենդանության օրոք:Ամեն ինչ ավարտվեց նրանով, որ տատիկը պարզապես հրաժարվեց իր երեխաներից որևէ մեկին կտակել տունը։ Իսկ ժառանգները որոշել են վրեժ լուծել մորից՝ նրան ծերանոց ուղարկելով։
Սկզբում նա շատ տխուր էր: Նա սիրում էր իր բնակարանը և շատ էր ուզում տուն գնալ: Բայց միևնույն ժամանակ նա զգում էր, որ այստեղ իրեն խնամում են, թեև այս վայրում ապրելու պայմանները լավագույնը չէին։ Բայց Թամարա տատիկը նոր ընկերուհիներ ձեռք բերեց: Ու թեև նրան հաջողվում էր տուն-ինտերնատում իր տեղը գտնել, բայց նրա ներսում միշտ հույսի մի շող կար, որ երեխաները ուշքի կգան ու նրան տուն կտանեն։
Բայց եկավ նոր օր և նրա երազանքը չիրականացավ։ Ավելին, Թամարայի որդիներն անգամ իրենց պարտքը չեն համարել այցելել նրան։ Միայն հազվադեպ հեռախոսային խոսակցություններ են եղել: ճակատագրական հանդիպում․ Այսպես էր ապրում Թամարա տատիկը, մինչև որ մի գեղեցիկ օր նրա դուռը թակեցին բարի լուրով: Նա այցելուներ ուներ։ Տատիկը վստահ էր, որ իր որդիներից մեկն է, ով վերջապես ուշքի է եկել։
Բայց հյուրը, բոլորովին այլ մարդ էր։ Սկզբում տատիկը չէր էլ հասկանում, թե ով է եկել իր մոտ։ Բայց երբ անծանոթը խոսեց, տատիկն անխոս մնաց։ Հյուրն իր քրոջ աղջիկն էր: Երբ նա փոքր էր եղել, Թամարա տատիկն էր նրան պահում, քանի որ աղջկա մայրը մ ահ ացել էր ավտով թարից, իսկ հայրը լքել դեռևս նրա ծնվելուց առաջ։ Դպրոցական տարիքում նրան հաջողվեց մեկնել ԱՄՆ։ Խելացի աղջիկն այնքան լավ է սովորել, որ կարողացել է մնալ ԱՄՆ-ում։
Այնտեղ նրան ապաստան է տվել ամերիկացի մի ընտանիք, որը շուտով որդեգրել է նրան։ Վերջին 10 տարիներին նա Թամարա տատիկից ոչ մի լուր չէր լսել: Պարզվեց, որ նրա կյանքում շատ ողբերգական իրադարձություններ են տեղի ունեցել, բայց նրան հաջողվել է վերջապես գնել հայրենի երկրի տոմսեր։ Երբ նա եկավ Թամարա տատիկին տեսնելու, տանը ոչ ոք չկար: Հետո կապվել է որդիների հետ և պարզել, որ նա ծերանոցում է.
-Մորաքույր Թամարա, թույլ տուր քեզ այստեղից հանել: Բարեբախտաբար, ինձ հետ ամեն ինչ կարգին է արդեն, ես կարող եմ քեզ տեղափոխել իմ տուն՝ Ամերիկա։ Ճանապարհը երկար է, բայց այնտեղ քեզ հարմարավետ կզգաս։ Ես խոստանում եմ.-ասաց Թամարա տատիկի քրոջ աղջիկը: Ի պատասխան՝ նա ուղղակի լա ց եղավ և ասաց. -Բայց ինչպես գամ։ Ես բեռ կլինեմ քեզ համար։ Բայց աղջիկը պնդեց.
-Մի անգամ դու ինձ փրկեցիր, իսկ հիմա ես ուզում եմ քեզ փրկել: Իմ փոխարեն մայրս ճիշտ նույն կերպ կվարվեր։ Ես ափսոսում եմ, որ դա շուտ չեմ արել: Բայց ես ուրախ եմ, որ հիմա կարող եմ դա անել: Տեղափոխությունը տևեց մի քանի ամիս: Այնուամենայնիվ, կյանքը նոր վայրում, որտեղ Թամարա տատիկն այլևս իրեն բանտում չէր զգում, շատ լավն էր: Նյութը հրապարակման պատրաստեց News415Media-ն
