Երբ ամուսնացրի տղայիս, հույս ունեի, որ նրա ընտրյալի մայրը կդառնամ։ Ի վերջո, կան երջանիկ սկեսուրներ, որոնց «մայրիկ» են ասում գրեթե հարսանիքի օրվանից։ Ինչով եմ ես ավելի վատը: Երկու սենյականոց բնակարանում ենք ապրում, երիտասարդներին մեծ սենյակ եմ տվել։ Ես վերանորոգել եմ այն, ամենալավ կահույքն ու գորգն եմ գնել։ Մենք արդեն միասին ապրում ենք մեկ ամիս, բայց ամեն անգամ հարսիս տեսնելիս զայրանում եմ:
Չեմ կարողանում հասկանալ՝ ինչ է որդիս նրա մեջ գտել: Նա ոչ խելացի է, ոչ էլ գեղեցիկ: Նա նաև շատ ծույլ է և հիմնականում ամբողջ օրը բազմոցին պառկած է:Ես նրա հետ նույնիսկ չեմ կարողանում թեյ խմել և կանցի թեմաներով զրուցել:Նա իր ծուլությունը բացատրում է իր հղ իությամբ: Բայց հղ իությունը հի վանդություն չէ : Սա այսօրվա երիտասարդությունն է: նրանք պատճառներ են բերում իրենց ծուլությունը արդարացնելու համար։ Առաջ մենք աշխատում էինք մինչև վերջին օրը,
ամեն ինչ անում էինք, իսկ մեծ փորը չէր խանգարում:Ես նրան ցանկանում եմ սովորեցնել համեղ ուտեստներ պատրաստել, իսկ նա չի ուզում: Նա հիմնականում յուղոտ և վն ասակր սնունդներ է ուտում, որոնք պատվիրում է, իսկ մի տնական ուտեստները նրան դուր չեն գալիս: Վերջերս ես համեղ բաղադրատոմսով հավ էի պատրաստել ջեռոցում, իսկ նա հրաժարվեց ուտել և իր համար ինչ որ բան պատվիրեց: Այսպիսով ես չգիտեմ՝ ինչ անեմ, ինչպես ուղղեմ հարսիս: Ցա վոք սր տի տղաս պաշտպանում է նրան: Նյութը հրապարակման պատրաստեց News415Media-ն