Երբ մենք ամուսնացանք տուն չունեինք: Մենք որոշեցինք գումար հավաքել այն գնելու համար, բայց մենք, վարձով ապրելու դեպքում, չէինք կարող դա անել:Ամուսնուս հայրը ասաց, որ իր մոտ ապրենք, քանի որ նրա տունը բավականին մեծ է: Երբ տեղափոխվեցինք, սկսեցինք ընդհանուր մաքրություն անել՝ երկու շաբաթ մաքրեցինք, լվացինք, դռները փոխեցինք, պատուհանները լվացինք, որից հետո սկեսրայրս ասաց, որ արդեն մենք իր համար գլխաց ավ ենք:
Մի խոսքով, պարզվեց, որ մենք ապրելու ենք միայն նրա կանոններով։ Եվ շատ կանոններ կային: Առաջին կանոնն այն էր, որ սննդի առումով պետք է տնտեսող լինել, ամեն օր ես լսում էի, որ ես սխալ եմ թույլ տվել գնումների մեջ:Սկեսրայրս բոլոր ճաշատեսակների բոլոր բաղադրատոմսերը գիտեր և ամենուր փորձում էր մտցնել իր անգին արտահայտությունները։ Կոմունալների մասին ընդհանրապես խոսքերն ավելորդ են:
Նա ամեն օր ասում էր, որ մենք երկար ենք լողանում և շատ ջուր ենք ծախսում:Ալկոհոլից նրա կախվածության մասին երևի կլռեմ, մեր երկրում սա նույնպես նորություն չէ։ Ահ, այո, ես մոռացել էի մի փոքրիկ մանրուք, մեր տեղափոխվելուց մեկ շաբաթ անց պարզվեց, որ ես հ ղի եմ: Այն, ինչի մասին երազում է ցանկացած կին, երեխա ունենալով 9 ամիս ուրիշի անհարմար տանը երկու տղամարդու հետ անցկացնելն է: Առաջին 5 ամիսներին ես ուղղակի չէի կարող առանց սրտխառնոցի մնալ բնակարանում,
հոտերի նկատմամբ զգայունությունը սրվել էր հորմոնալ փոփոխություններից։ Մի խոսքով, լացում էի ու փսխում: Կարծում եմ, այս պատմության բոլոր մասնակիցները զղջացին մի քանի օր համատեղ ապրելուց հետո տեղափոխվելու իրենց որոշման համար: Երբ եկավ գնալու ժամանակը, մեր հարաբերությունները բացարձակապես և ամբողջությամբ փչացան, նյ արդերը սրվեցին, թվում էր, թե ևս մեկ օր և սկանդալը պատրաստ է։ Բայց, փառք Աստծո, խաղաղ հրաժեշտ տվեցինք ու հեռացանք։ Նյութը հրապարակման պատրաստեց News415Media-ն