Տիկին Հերմինեն հիսունվեց տարեկանում թողել է աշխատանքն ու գրեթե տասնհինգ տարի ապրել որդու բնակարանում։ Մի քանի օր առաջ հանդիպեցինք, ասաց, որ արդեն երկրորդ անգամ է թոշակի անցնելու։ Երբ նա նոր հեռացա վ աշխատանքից, առաջին բանը, որ նա արեց, որդու մոտ տեղափոխվեց իր բոլոր իրերով: Նա երկար ժամանակ չէր գնում իր բնակարանը և ապրում էր որդու հետ միայն այն պատճառով, որ իր համար շատ մենակ էր միայնակ ապրելը,
իսկ որդին ընտանիք ուներ, ու ամեն օր կարող էր տեսնել թոռներին։ Նրանք այնտեղ ոչ մի անգամ չեն վիճել տասնհինգ տարիների ընթացքում, այնպես որ տիկին Հերմինեն ամեն ինչով լավն էր:Նա որդու մոտ է տեղափոխվել, երբ թոռը ընդամենը երկու տարեկան էր ու դրա շնորհիվ հարսը կարողացել է աշխատանքի գնալ, քանի որ երեխային խնամող կար։ Իսկ թոռն արդեն պատանի էր, երբ տիկին Հերմինեն դադարեց ապրել որդու ընտանիքի հետ։
Տատիկը պետք է ամբողջությամբ իր վրա վերցներ մաքրությունն ու ուտելիք պատրաստելը, քանի որ նա, այնուամենայնիվ, տանը նստած էր։Միևնույն ժամանակ նա խնամում էր մի փոքրիկ երեխայի, ով ընդամենը երկու տարեկան էր և պետք է հսկվեր գրեթե ամեն րոպե։ Նրա համար ամեն օրն անցնում էր ճիշտ նույն կերպ, միայն պատուհանից տեսարանն էր փոխվում և նա չնկատեց, թե ինչպես է երեխան արդեն հասել այն տարիքին, երբ ժամանակն էր դպրոց գնալ։
Ծնողները տուն էին վերադառնում միայն երեկոյան ժամը իննին և երեխան գործնականում չէր տեսնում նրանց: Մի օր նա որոշեց, որ բավական է, այժմ պետք է առանձնանա և իր համար ապրի:Նրա տղան և հարսը նույնիսկ շնորհակալություն չհայտնեցին այն բոլոր տնային գործերի համար, որ նա այսքան տարի արել էր և կարող էին գոնե գումարով օգնել թոշակառուին, բայց նույնիսկ դադարեցրին նրան զանգել և եթե զրուցում էին հեռախոսով, նրա խղ ճահարության վրա ճն շում էին գործադրում և ասում, որ սխալ է վարվել: Նյութը հրապարակման պատրաստեց News415Media-ն
