Մի աշուն բակում աղմուկ բարձրաց ավ։ Հի վանդ հայրը տուն եկավ տասը տարվա բացակայությունից հետո։ Նրա դուստրը գո ռաց նրա վրա, ասաց, որ իրենց պետք չէ, թող գնա նրա մոտ, ում հետ 10 տարի ապրել է։ Մուշեղն այնքան էր ուզում, որ գոնե նստի, ոտքերն ընդհանրապես չէին աշխատում, բայց դուստրը նույնիսկ չթողեց նրան շեմից ներս: Նա կանգնեց և նայեց իր բակին։ Թեև ինքը հարևան գյուղից է, բայց իր կյանքն այստեղ է ապրել։ Նրանք շոտ են ամուսնացել և անմիջապես տեղափոխվել այստեղ։
Նրանք երկու երեխա են լույս աշխարհ բերել՝ տղա և աղջիկ։ Նրա ձեռքերը ոսկե էին։ Նա նրանց համար լավ տուն է կառուցել։ Լավագույնը գյուղում: Նա օգնել է գյուղում մարդկանց տուն կառուցել, բայց գումար չի վերցրել։ Շնորհակալություն հայտնելու համար տանտերերը սեղան էին գցում և սկսում խմել: մուշեղը կամաց կամաց սկսեց շատ խմել:Մուշեղը գնացել էր արտագնա աշխատանքի: Նա լավ էր վաստակում ու ընտանիքին լավ էր պահում: Եկել էր աշունը, աշխատանքից տուն վերադառնալու ժամանակն էր։
Բոլոր տղամարդիկ սկսեցին հավաքել իրենց իրերը, ուրախ էին, որ տուն կվերադառնան։ Սակայն Մուշեղը չէր շտապում այցելել իր ընտանիքին։ Նա այդ տղամարդկանց խնդրեց, որ կնոջն ասեն, որ ինքը չի վերադառնա, կմնա այստեղ։ Նրա երեխաներն արդեն մեծացել են, ավարտել են դպրոցը, ժամանակն է ապրելու ազատ և հանգիստ։ Նա գտավ իր համար գեղեցիկ, բարի կին, ով սիրում էր իրեն: Երբ կինը լսեց այդ լուրը, ցն ցվեց:
Թեպետ, փաստորեն, նա ոչ թե ամուսնուն էր տուն սպասում, այլ այն գումարին, որը նա պետք է բերեր։ Դրա համար նա շատ լա ց եղավ։ Առանց Մուշեղի փողի նրանց ապրելն ավելի վատացա վ, շատ բանի համար չէր հերիքում։ Սակայն նրանք այլ ելք չունեին։ Այնուհետև որդին գնաց քաղաք ապրելու, իսկ դուստրն ամուսնաց ավ և ամուսնուն բերեց մոր հետ ապրելու։ Նրանք հանգիստ ապրում էին և չէին կ ռվում։ Տասը տարի անց Մուշեղը հայտնվեց դռան շեմին։ Նա օգնության կարիք ուներ։ Չնայած զգում էր, որ բակում արդեն անծանոթ է։
Ինքն է մե ղավոր: Կինը այդ ժամանակ տանը չէր, իսկ դուստրը նրան նույնիսկ շեմից ներս չթողեց։ Մուշեղը շրջվեց և վերջին ուժերով քշեց դեպի հարևան գյուղը, որտեղ ծնվել էր։ Նրա քույրն այնտեղ էր ապրում։ Նա անմիջապես չճանաչեց եղբորը։ Քույրը տեսավ, թե ինչ վատ վիճակում է Մուշեղը և նրան անմիջապես տեղափոխեց հի վանդանոց, բայց նա այնտեղ պառկեց երեք օր և ընդմիշտ քնեց։ Հավանաբար Մուշեղը տուն էր եկել՝ երեխաներին ընդմիշտ հրաժեշտ տալու՝ իմանալով, որ երկար չի դիմանա։
