Հյուրերին գրանցում էր ադմինիստրատոր Նարինեն։ Նա հյուրերին գրանցելուց հետո տեսավի իր առջև կանգնած մաշված հագուստով մի ծեր տղամարդու։ Նա մոտեցավ աղջկան և հարցրեց, թե արդյոք կան ազատ համարներ, քանի որ երկար ուղևորությունից հետո հանգստի կարիք ունի ։Ադմինիստրատորը նրան վրա արհամարհական հայացք նետեց։ Ծերունին խնդրեց նրան մտնել իր դրության մեջ և ասաց, որ կարող է վճարել:
Նարինեն անհողդողդ էր, նրան խստորեն ար գելված էր սենյակի բանալիներ տալ նման հյուրերին։ Հյուրանոցի հյուրերի թվում էին միայն պատկառելի մարդիկ և ղեկավարությունը չէր պատրաստվում փ չացնել իմիջը ։Տղամարդը տեսավ, որ պատի վրա բազմաթիվ բանալիներ են կախված։ Հյուրանոցում ակնհայտորեն կային ազատ սենյակներ: Նա փորձեց ևս մեկ անգամ համոզել աղջկան, սակայն վերջինս միայն կառավարիչին կանչեց ։
Երբ Արմենը մոտեցավ, նա սկսեց բացատրել նրան, թե ինչն է պատճառը։ Այդ ընթացքում կողքով անցնող սպասուհին վի րավորական արտահայտություն արեց ծերունու նկատմամբ։ Ծերունուն ակնհայտորեն տ հաճ էր լսել նման արտահայտություններ, բայց նրան շատ անհրաժեշտ էր համարը: Ուստի նա ևս մեկ անգամ սկսեց համոզել, այս անգամ կառավարչին: Այդ պահին մոտեցավ շվեյցարը և սկսեց արդարանալ Արմենի առաջ ։
Ասում էր, որ գնացել է զուգարան և չի տեսել, ինչպես է ծերունին ներս մտել:Կառավարիչը հ րամայեց, որ շվեյցարը նրան դուրս նետի հյուրանոցից, ինչն էլ նա արեց:Ծերունին խնդրում էր իրեն սև մուտքով հանեն, այլ ոչ գլխավոր: Մինչ նրանք գնում էին, նրանց տեսավ հավաքարար Անժելան։ Նրան խիստ զ այրացրեց այն, թե ինչպես են վարվում ծերունու հետ ։ Կարևոր չէ, որ նա վատ հագուստով էր, չէ որ նա նույնպես մարդ էր և արժանի էր հարգանքի ։
Շվեյցարը ասաց Անժելային, որ իրեն չխ անգարի, ինքը հ րաման է կատարում: ։ Կինը հրեց նրան, իսկ ինքը բռնեց տղամարդուն,ով թվում էր, թե հոգնածությունից կընկնի հատակին։ Անծանոթը շնորհակալություն հայտնեց նրան օգնելու համար ։ Այդ պահին,ավարտվում էր աշխատանքային հերթափոխը և աշխատակիցները սկսեցին հեռանալ հաստատությունից: Որոշները, տեսնելով Անժելային ծերունու հետ, իրենց թույլ էին տալիս ոչ երկիմաստ և վիր ավորական կատակներ անել,
բայց նրանք փորձում էին անտեսել դրան։ Անժելան օգնեց ծերունուն հասնել կրպակին, որտեղ տղամարդը կարողաց ավ հանգստանալ ։ Նրանք մի քիչ շփվեցին և նա պատմեց նրան, որ հիմա չգիտի, թե որտեղ է գիշերելու: Եկել է հեռվից և չի կարողանում մնալ հյուրանոցում :Անժելան ասաց, որ ինքը կարող է կանգ առնել իր տանը ։ Ամուսնու հետ նրանք ապրում էին մեկ սենյականոց բնակարանում, բայց կարող էին մի քիչ նեղություն քաշել։
Ամուսինը ժամանակին աշխատել է որպես ավտոմոբիլային մեխանիկ, բայց դ ժբախտ պատահարի արդյունքում այժմ չի կարող քայլել: Ճիշտ է, նա պահպանել է սերը կյանքի նկատմամբ և լավատեսությամբ է նայում ապագային ։ Նա ինքն է վերափոխել հին մեքենան, որպեսզի կառավարի այն և ահա Միշան եկավ կնոջ ետևից, ինչպես միշտ։ Անժելան պատմեց ծերունու պատմությունը: Ամուսինը, իհարկե, չառարկեց և կրկնեց իր առաջարկը մնալ իրենց տանը:
Ծերունին չէր ուզում անհարմարություններ ստեղծել այդ մարդկանց համար և սկզբում ուզում էր հրաժարվել, բայց նրանք կարողացան համոզել:Շուտով նրանք հասան տուն։ Ամբողջ երեկո ծերունին կողքից հետևում էր ամուսիններին: Նա հասկացավ, որ նրանք իսկապես սիրում են միմյանց և երջանիկ են, անկախ ամեն ինչից ։ Նրանց չէին վա խեցնում դժ վարությունները և նրանք ամեն ինչում աջակցում էին միմյանց ։
Ամուսինը չէր հուսահատվում և չէր ուզում բո ղոքում կյանքից:Ծերունին լոգանք ընդունեց, դե ղորայք խմեց և պառկեց անկողնում, որը պատրաստվել է նրա համար: Անծանոթ վայրում քնելը հեշտ չէր ։ Բացի այդ, նա շատ մտածեց այն մասին, թե ինչ անարդար կարող է լինել կյանքը բարի մարդկանց նկատամամբ: Առավոտյան Անժելան ասաց, որ ինքը կարող է իրենց մոտ մնալ այնքան, որքան կպահանջվի ։
Սակայն այդ օրը ծերունին ուրիշ բան էր պլանավորել անել:Նա իրականում հյուրանոցի սեփականատերն էր և վռնդեց ամբողջ անձնակազմին և կառավարչին, իսկ Անժելային և ամուսնուն ֆինանսապես օգնեց և վճարեց նրա ամուսնու վի րահատության գումարը, որից հետո նա սկսեց քայլել: բարի գործերը մարդիկ անում են ս րտի ցանկությամբ, բայց երբեմն դրա դիմաց կարելի է ստանալ օգնություն, որին չես սպասում:
