Դպրոցից ես հաստատ համոզված էի, որ նարնջագույն-կապույտ ռետինը ունիվերսալ է. նարնջագույն մասը անհրաժեշտ է մատիտով մակագրությունները ջնջելու համար, իսկ կապույտ մասը գնդիկավոր գրիչի համար է։ Ընդ որում, ես միակը չէի, որ այդպես էր մտածում։ Այո, իմ ամբողջ դասարանը և նույնիսկ ծնողներս այդպես էին մտածում։ Բանը հասավ նրան, որ ես իմ սեփական փորձերն անցկացրի՝ հաստատելու համար այս տեսությունը: Դե, «ջնջելու ջանքերից» հետո նոթատետրումս մնացած անցքերը բնական համարեցի։
Էհ, սակայն, բոլորովին վերջերս ես իմացա, որ ռետինի կապույտ կողմն ամենևին նախատեսված չէ գրիչով մակագրությունները ջնջելու համար։ Այն անհրաժեշտ է ստվարաթղթից կամ նկարչական թղթից «կոշտ» մատիտները (օրինակ՝ H տեսակի) ջնջելու համար: Այսինքն, դա նախատեսված չէ բարակ թղթերի համար: Եվ ռետինի այս կողմը ամենևին կապ չունի գնդիկավոր գրիչի թանաքի հետ։Իսկ դուք գիտեի՞ք ռետինի այս հատկության մասին։ Թե՞ դուք էլ ինձ նման անտեղյակ էիք:
