News415Media-ն գրում է․ «Մեկ ամիս առաջ տղաս մի աղջկա բերեց տուն. – Մայրիկ, սա իմ Զոյան է: Մենք սիրում ենք միմյանց և այսօրվանից կապրենք միասին։ Ինչպես ցանկացած մայր, ես էլ իմ երեխային երջանկություն եմ մաղթում։ Նրանք ուզում են միասին ապրել՝ թող ապրեն, ես, իհարկե, դեմ չեմ։ -Լավ, տղաս: Մինչ դուք խոհանոցում թեյ կխմեք, ես կհավաքեմ քո իրերը։ – Այսի՞նք, կհավաքե՞ս իմ իրերը: -զարմացավ որդիս։ Ես նայում եմ որդուս և տեսնում նրա անկեղծ շփոթմունքը ։
– Այո, սիրելիս, ես հիմա կհավաքեմ քո իրերը և դուք կգնաք միասին ապրելու, չէ՞ որ դու ինքդ այդպես ասացիր: – Մայրիկ, մենք մտածեցինք այստեղ ապրել։ Մենք ձեզ չենք անհանգստացնի: Լավ է հնչում, բայց ես ինքս տասը տարի ապրել եմ սկեսուրիս հետ, մինչև ես ու ամուսինս բնակարան ստացանք։ Բնականաբար, մեր հարաբերությունները վատացան։ Ինձ այդպիսի երջանկություն պետք չէ. Էհ, Զոյա, աղջիկս դու չես էլ պատկերացնի, թե ինչ դժոխքից եմ քեզ փրկում։ -Ոչ, տղաս:
Եթե քեզ բավական մեծ ես համարում ընկերուհուդ հետ ապրելու համար, փորձիր պայմաններ ապահովել միասին ապրելու համար, աշխատանք գտիր, բնակարան վարձիր, կամ փորձիր գտնել ավելի հարմար տարբերակ, և միասին ապրեք այնքան, որքան ձեր սիրտը ցանկանում է: -Մամ, ես չեմ կարող բնակարան վարձել, ես դեռ ուսանող եմ, մեզ համար դժվար կլինի: -Զոյա, դու սիրում ես որդուս, – հարցրի այդ աղջկան։ -Այո: Ես սիրում եմ քո որդուն։ – Եթե սիրում եք իրար, ուրեմն կհաղթահարեք ցանկացած դժվարություն:
– Դե, տղաս, լսի՛ր, Զոյան ձեզ երախտապարտ կլինի իմ բացակայության համար։ Կազմակերպեք ձեր կյանքը առանց իմ վերահսկողության և մասնակցության: Կարող եք ապրել հանրակացարանում: Շատ երիտասարդներ հենց սկզբից ապրելով ծնողների հետ չեն գնահատում նրանց օգնությունը, ավելին, նրանց են մեղադրում, երբեմն հարաբերությունները վատանում են և նույնիսկ թշնամանում են: Գնացեք և ապրեք և երբ կզգաք, որ ինքնուրույն չեք կարող ապրել, ես գրկաբաց կընդունեմ ձեզ: Կես ժամ անց, փակելով դուռը երեխաների հետևից, ես լաց եղա։ Կարծում եմ, որ ճիշտ վարվեցի:
Նյութը հրապարակման պատրաստեց News415Media-ն
